Als paddestoelen

Het afgelopen jaar zijn de Apple-winkels als paddestoelen uit de grond geschoten. Tegenwoordig kun je gewoon tegenover het CS in Amsterdam je spul oppikken, maar toen ik mijn iBook aanschafte zat er weinig anders op dan naar MacHouse in Woerden afreizen.

Zodra je de ene winkel gewend bent, switch je niet zomaar. Daar is meer voor nodig. Maar MacHouse is zo goed onderweg dat het een running gag is geworden in mijn omgeving. Omdat de computers die je wilt nooit op voorraad zijn. Misschien over drie weken. Misschien over drie maanden. Misschien over drie jaar?

Zelf heb ik aan één iBook genoeg, dus tot nu toe had ik weinig ervaring met de leveringsproblemen van MacHouse. Ik nam de grappen van mijn collega’s met een korreltje zout, al moet ik toegeven dat ik er hartelijk om heb gelachen. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik laatst een Airport Express bestelde om thuis draadloos te netwerken én muziek te streamen naar Annemiekes stereo.

De Express’jes waren overal op voorraad. Behalve bij MacHouse. Maar ik wachtte geduldig; de grappen deden me niets; ik kweekte een harde huid. (Misschien speelde mee dat ik een tegoed had, door een ingeruilde Bluetooth-dongle en Airport-uitbreiding een paar maanden terug.)

Gister was-ie er eindelijk. Mijn geduld werd beloond… maar niet helemaal. MacHouse belde, of ik ‘m kwam halen of dat ze ‘m moesten opsturen. Ik vroeg het zelfs: hebben jullie het nieuwe adres wel? Ja, dat hadden ze: de jongen aan de lijn haalde het zo uit de database.

Belt mijn vader vandaag, dat er bij hem een pakje ligt. Volgende keer toch maar naar Amsterdam, dan.