De nieuwe NRC-site ziet er niet uit als een NRC-product

Ik heb de afgelopen tijd met enige regelmaat getwitterd over de nieuwe NRC-website. Eerst enthousiast over de bètaversie, die terwijl er aan werd gebouwd voor iedereen toegankelijk was. Dat soort dingen – kijkjes achter de schermen – spreken me enorm aan, zeker als een organisatie als NRC het doet. Of in andere woorden, ‘oude media’.

Bij de lancering veranderde mijn enthousiasme in een zuinig ‘hm oké’. Het voelde alsof de site nog lang niet af was. NRC-internetbaas Ernst-Jan Pfauth reageerde op mijn tweet: “beta, dat past bij het web :)” Leuk en aardig, en ik ben helemaal van de iteratieve aanpak, maar hallo, het woordje ‘beta’ was uit het webadres verdwenen. De site was live en er stond ‘NRC’ boven.

Innerlijk

Voor de goede orde: ik schaar mezelf nadrukkelijk niet onder de criticasters die zorgden voor een stortvloed aan negatieve comments. Vandaag rechtte Pfauth terecht nog eens zijn rug en postte hij feedback op de feedback – en ik kan me eigenlijk in al zijn gedachtengangen vinden.

Veel lezers klagen dat artikelen uit de krant niet meer op de site staan – maar NRC kan online niet zomaar al zijn content blijven weggeven. Het is een fout dat kranten daar ooit mee zijn begonnen – terugdraaien zou altijd pijnlijk worden, maar het moest er een keer van komen. Wel valt er wat voor te zeggen dat het terecht nu pas gebeurt, omdat er met onder andere de iPad-editie nu pas zinnige betaalde digitale alternatieven zijn.

Mensen klagen ook over het principe van ‘actualiteit als enige hiërarchie’ en over de rechterkolom, waarin waardevolle links naar elders op het web staan. Maar hiermee speelt NRC juist in op 2 van de belangrijkste unieke eigenschappen van het medium: snelheid en de mogelijkheid om naar alles en iedereen te verwijzen. Kwaliteitsnieuws as it happens en kwaliteitslinks zijn onmogelijk op papier – en voor alles wat er wel op mogelijk is koop je de krant maar.

Uiterlijk

Goed, ondanks dat ik achter de uitgangspunten sta – en overigens ook merk dat ik de site nu daadwerkelijk gebruik – heb ik dus wel kritiek.

Eigenlijk is mijn bezwaar simpel: de nieuwe NRC-site ziet er niet uit als een NRC-product. De hoekjes zijn te rond, de kleuren te bont, de plaatsing van de elementen te willekeurig. En dan die schetsachtige header! Waar is de elegante, verfijnde vormgeving die de krant kenmerkt? Waar zijn de zorgvuldige typografie en de subtiele haarlijntjes? Nu ziet het nrc.next-weblog er nota bene NRC-achtiger uit (want een stukje strakker) dan de NRC-site!

Dit is waarom ik verbaasd was dat de site in de huidige vorm online kwam te staan – ik dacht dat de vormgeving van de bèta tijdelijk was en nog kranteriger zou worden gemaakt. En ik vermoed dat veel lezers juist van het uiterlijk zo zijn geschrokken.

In combinatie met de gebrekkige toelichting (uitgever Hans Nijenhuis kwam pas een halve dag later met zijn ‘we moeten stoppen met alles weggeven’-verklaring) snap ik best waarom zoveel lezers zo negatief reageerden. Ja, mensen reageren altijd heftig op verandering in vertrouwde dingen, maar het had niet zo massaal hoeven zijn.

Tot slot: natuurlijk is het altijd dramatischer dan het lijkt. Over een halfjaar is de nieuwe NRC-site vast getweakt, lijkt hij uiterlijk wat meer op de krant en heeft niemand het meer over de oude site. Die trouwens goed beroerd was. Smiley.