De vuurmeisjes

We zagen haar in de verte, vanaf de andere kant van het Praagse plein. Ik rende er naartoe – keek heel even en liep weer verder. Ik had een meisje gezien dat met brandende touwen slingerde op de melodie van een fakirfluitje – ze leek een beetje op Rachel Weisz uit ‘The Mummy’.

*

Een dag later zaten we op het plein, Maarten Gras en ik, en daar zagen we ze oefenen met gedoofde touwen.

Er bleken er drie te zijn, waarvan twee duidelijk zusjes – de oudste droeg een beige jurk, de jongste een paarse. De oudste was de meest vaardige touwslingeraar, de jongste had de sierlijkste motoriek. Beide hadden zwart, krullend haar en donkere ogen, voor dat mysterieuze zigeuner-uiterlijk. We zochten oogcontact, erg succesvol waren we niet.

Het derde meisje had kort haar, een kaki toeristenbroekje en een legergroen shirt – ze oogde Duits, soms zie je dat. Na iedere touwslingerbeweging die ze maakte, klapten de touwen tegen haar rug of tegen haar buik. Ze was er nog niet zo goed in.

*

Op de derde dag stonden we tussen de toeschouwende massa. Eerst was het meisje met de paarse jurk aan de beurt. Ze was sierlijk. Daarna mocht het Duitse meisje. Het paarse meisje hield haar vanaf de zijlijn in de gaten – het optreden hakkelde, maar alles ging voorlopig goed.

Het beige meisje ging rond met een geldbuidel. Toen gebeurde het: het Duitse meisje maakte een rare draai met de touwen, die vervolgens langs haar gezicht scheerden. Ik deed mijn duit in het zakje – en zag dat het Duitse vuurmeisje een zwart neusje had gekregen.