Di-Rect in Tivoli

Toen ik er gisteravond de derde, laatste keer langsfietste zag ik wat een rommel ze hadden achtergelaten. Plastic verpakkingen, lege flessen, papier, picknick-kleden. De Hitkrant, Radio 538, TMF hadden besloten dat ze het hélemaal gingen worden. Daarom zijn nu hele volksstammen fan van de popgroep Di-Rect. Gisteravond traden ze op in Tivoli. Op weg naar […]

Toen ik er gisteravond de derde, laatste keer langsfietste zag ik wat een rommel ze hadden achtergelaten. Plastic verpakkingen, lege flessen, papier, picknick-kleden.

De Hitkrant, Radio 538, TMF hadden besloten dat ze het hélemaal gingen worden. Daarom zijn nu hele volksstammen fan van de popgroep Di-Rect. Gisteravond traden ze op in Tivoli. Op weg naar huis fietste ik er de eerste keer langs, het was half zes. Lieve kleine meisjes zaten met z’n allen op de grond voor de ingang, dicht op elkaar want het was koud. Ze aten wat, ze zongen liedjes van hun grote idolen. De een vond Spike het leukst, lekker stoer. De ander vond Tim het leukst, wat een schatje. Het was er knus, zo met z’n allen.

Op weg naar de bioscoop kwam ik nog een keer langs Tivoli. Het concert ging nu bijna beginnen. De lieve kleine meisjes moesten inmiddels staan, want er waren nog veel meer lieve kleine meisjes in de rij gekomen. Je kon de spanning van hun gezichten aflezen.

Ik ging naar ‘Les Triplettes de Belleville’, een vrij bizarre Frans-Belgisch-Canadese tekenfilm. Over een wielrenner en zijn moeder. Behoorlijk traag en niet altijd even grappig, maar zeker vermakelijk. En bijzonder mooi geanimeerd. Dat vind ik dan weer leuk. Ik zag de film in zaal drie van ’t Hoogt, een erg kleine ruimte met beperkte zitruimte. Ook daar was het best knus.