Dik en dun

Gisteravond was ik op de presentatie van het debuut van René Snoek, Zo vergaat een meisje. Hij had zijn hele familie uitgenodigd; ik was erbij omdat ik benieuwd ben hoe dat in z’n werk gaat, een boekpresentatie, en omdat ik me afvraag hoe de presentatie van mijn boek eruit zou moeten zien. Nu weet ik: mijn hele familie erbij, dat wil ik in ieder geval niet.

Volgens Lidewijde Paris, uitgever bij Querido en daarmee nu de uitgever van Snoek’s boek en in september ook de uitgever van mijn boek Toiletten, is Zo vergaat een meisje met z’n 604 pagina’s het dikste debuut bij Querido ooit. Dit terwijl Toiletten met z’n 84 pagina’s volgens haar het dunste debuut bij Querido ooit wordt. Een fraai contrast.

Omdat ik het hem beloofd heb, noem ik pr-man George ook nog even.