Droomwens nummer drie

Ik schreef eerder over de geest in de fles en de drie hartewensen die ik hem zou vragen te vervullen. Ik verklapte er maar twee: dat mensen vaker spontaan gingen zingen en dansen en dat kabouters bestonden en ik desgewenst naar miniformaat kon krimpen.

De geest in de fles is een fabeltje. Hij bestaat niet echt. Daarom trok ik de stoute schoenen aan om de laatste en enige realistische wens zelf werkelijkheid te maken. Die wens was: officieel bij Annemieke horen. Mijn methodiek: een setje witgouden ringen kopen, en een toverspreuk uitspreken: “Annemieke, wil je met me trouwen?”

Dat mijn toekomstige echtgenote instemde betekent niet dat ik ga stoppen met zoeken naar kabouters en dergelijken.