Hallo Beau

Je hoort het wel eens, dat mensen bekende Nederlanders in het wild zien, en de neiging hebben ‘Hallo’ te zeggen. Op zich niet gek, als je Nance van Lingo bijvoorbeeld vaker ziet dan je moeder.

Vannacht overkwam dit mij voor het eerst. Ik verliet het Boekenbal om een uur of één en ineens stond hij voor me, op de rode loper. Fashionably late, met fleurig pak, breed postuur en intense blik — Beau van Erven Dorens. We keken elkaar aan en gingen ieder onze eigen weg.

Vorig jaar zag ik hem nog afdruipen met hoofdwond, dus in zekere zin hebben Beau en ik een band — maar had ik ‘Hallo’ gezegd, dan zou hij niet hebben gereageerd.

Ook de rest van de avond heb ik me vermaakt.