Het wensvisje

De nieuwe Zelda speelt zich af op zee. In de zee zwemmen vissen, dat zal geen verrassing zijn. Maar in de nieuwe Zelda spelen ze een bijzondere rol, want bij ieder eiland zwemt een pratende vis; lok die met aas en hij schildert een plattegrond van het eiland op je zeekaart. Het visje deed me ergens aan denken. Een sprookje ofzo, iets met een visje dat wensen vervult, ik wist het niet precies. Ik vroeg het aan Anne, die toevallig online was. Ik dacht: Anne weet dat vast. Volgens haar had ik het over Kabouter Piggelmee, die ene van het Van Nelle-plakboek uit 1920 (met plaatjes in de pakken koffie), dat sindsdien zeker twee keer opnieuw werd uitgegeven.

Kabouter Piggelmee. Die een visje ontdekt dat wensen vervult, tot Piggelmee (onder dwang van zijn kaboutervrouwtje) een zo onmogelijke wens doet, dat het visje alle eerdere wensen ongedaan maakt. “Zonde man!”, dacht ik vroeger altijd. “Je moet weten wanneer je moet stoppen!”

Ik Google’de wat en bracht nieuwe feiten aan het licht: het sprookje van het wensvisje is een eeuwenoude mythe die waarschijnlijk uit Japan afkomstig is. L.C. Steenhuizen, die Piggelmee schreef, bewerkte dus een bestaande fabel, die overigens ook al door Hans Christiaan Andersen (en de Russische dichter Poesjkin!) was gebruikt.

Mijn conclusie: The Wind Waker deed me tegelijkertijd denken aan Piggelmee en het Andersen-sprookje, maar Zelda-regisseur Eiji Aonuma haalde zijn inspiratie in dit geval gewoon uit Japanse folklore!