Ik voelde me intens gelukkig, vanmiddag, in de Treintaxi

De temperatuur was aangenaam, een mevrouw die naar Blaricum moest had vriendelijk ‘Hallo’ gezegd, ik had de smaak van Café Latte nog in mijn mond, ‘Ten zuiden van de grens’ van Haruki Murakami deinde na in mijn gedachten, het liedje op de radio was niet vervelend.

De insteek van mijn ‘World of Warcraft’-artikel begon langzaam te kristalliseren, het was pas half drie en ik had al toffe mensen gesproken, mijn financiële zaakjes leken overzichtelijk, ik was op weg naar een klant waarvoor ik niet meer zoveel werk hoefde te doen.

En toen kreeg ik ook nog een lief sms’je van mijn verloofde.