De liefdesbaby van Go en Boggle komt uit de Valley

Deze Next Level-column stond op 16 november 2012 in nrc.next. Download de PDF.

Als je later vandaag een smartphoneapp herlaadt door het beeld naar beneden te trekken, denk dan heel even aan Loren Brichter. Hij is het die deze gesture ooit verzon, voor Tweetie, een van de eerste en beste Twitter-clients voor de iPhone. Tweetie werd zo populair dat Twitter hem opkocht en ombouwde tot de officiële app, maar de erfenis van pull to refresh is nog indrukwekkender. Het bleek zo goed te werken dat vrijwel alle prominente apps het overnamen.

Diezelfde Loren Brichter heeft nu een tamelijk briljante game gemaakt: Letterpress. Het is de liefdesbaby van Go en Boggle: je moet territorium afbakenen door woorden te leggen. Zoals je zou verwachten van zo’n interfacekoning zit Letterpress extreem gelikt in elkaar: de vormgeving is strak, alles beweegt mooi en is voorzien van subtiele geluidjes. Als er binnenkort een Nederlands woordenboek beschikbaar komt kunnen Wordfeud en Rumble/Ruzzle definitief bij het appschroot.

Met Letterpress gebeurt hetzelfde als eerder met onder andere Farmville-maker Zynga: de Amerikaanse online technologiepers, goed ontwikkeld dus pluriform en vaak intelligent, sprong erbovenop. De reden waarom is volgens mij simpel: het komt uit Silicon Valley.

Dat ligt niet voor de hand, want de Amerikaanse game-industrie spiegelde zich traditioneel liever aan Hollywood: veel gamebedrijven zaten in Los Angeles. En zelfs als ze in San Francisco of de nabijgelegen Valley gevestigd waren, stonden ze vaak ver van de tech scene. Althans, nadat de val van Atari in de jaren tachtig en de mislukking van 3DO in de jaren negentig ervoor hadden gezorgd dat Amerikaanse gamehardware geen rol van betekenis meer speelde.

Maar met het succes van social games en apps is Silicon Valley terug, en liggen games weer in het vizier van de techpers. Waar Zynga vroeg en hard werd afgefakkeld, scoorde Letterpress tot nu toe vooral mooie achtergrondverhalen. Zoals het stuk van Ryan Rigney bij Wired, over de vraag of het inmiddels een solved game is. Daarmee zou het in een goede traditie staan, naast klassiekers als Boter, kaas en eieren en Vier op ’n rij: als je mag beginnen, kun je altijd winnen.

Maar daardoor zou de lol er voor gevorderden natuurlijk wel snel af zijn. De discussie onder Rigneys artikel was fascinerend, diep wiskundig en uiterst leerzaam, en concludeerde overigens dat het spel nog niet is ‘opgelost’. Meer van zulke games en artikelen graag.

Update: Faruk Ateş wijst me er via Twitter op dat Brichter niet daadwerkelijk (meer) in Silicon Valley woont en werkt. Dat is ook niet de essentie van deze column, maar het staat er wel iets te letterlijk in.