Over GamePro

Bij de kiosk lag er een joekel van een stapel. Het was de allereerste ‘GamePro’, de opvolger van ‘GameQuest Magazine’ en ‘PlayNation’. Ik had nog nooit zo’n hoge stapel gamebladen gezien en dacht: “Ojee, de uitgever verwacht nogal wat. Dat gaat mis, want ik heb alleen maar slechte verhalen gehoord over dit nieuwe tijdschrift.”

‘GamePro’ wordt geleid door de bazen van ‘Gamez.nl’ en ‘PC Zone Benelux’. Inhoudelijk is het een voortzetting van GameQuest, met onder andere de oude hoofdredacteur en eindredacteur in ondergeschikte rollen. Capabele jongens die met beperkte middelen een bovengemiddeld product wisten te produceren en die nu zomaar worden gepasseerd. Ik ben blij dat í­k geen pion ben in de politieke spelletjes die hier ongetwijfeld aan ten grondslag liggen.

Hoe dan ook, ik verwachtte het ergste toen ik de GamePro opensloeg. Wat ik zag viel eigenlijk best mee. Naar mijn idee miste GameQuest vooral een duidelijke lijn, zowel in de inhoud als in de vormgeving. Dat laatste is nu opgelost, dankzij een goede art direction, die het blad een duidelijke smoel geeft. GamePro heeft een uniek kleurgebruik en herkenbare visuele elementen, en oogt tegelijk speels en leesbaar. In het eerste nummer staat alles alleen wel érg schots en scheef, iets dat ongetwijfeld wordt verfijnd voor toekomstige uitgaves. De keuze om de verschillende redacteuren af te beelden als stripfiguren is behoorlijk ongelukkig, precies in de maand dat ‘Power Unlimited’ hetzelfde besloot te doen (maar dan leuker en herkenbaarder).

GamePro heeft een duidelijke smoel en toch zijn veel mensen negatief. De oorzaak is naar mijn idee eenvoudig: terwijl de hele vaderlandse game-industrie zit te wachten op een nieuw soort gameblad voor een ouder publiek, is GamePro wederom een tienertijdschrift. Net zoals het extreem succesvolle Power Unlimited, dat niet alleen het best verkochte gameblad is, maar überhaupt het best verkochte blad voor jongens in hun tienerjaren. Als je het op die manier bekijkt, is het vooral gek dat er éérder nog geen directe concurrent ten tonele verscheen!

Mijn belangrijkste kritische kanttekening heeft dan ook te maken met de inhoud. In de vormgeving zit eindelijk een duidelijke lijn, maar de inhoud fladdert nog steeds alle kanten op. Neem nu alleen het verschil in kwaliteit van de reviews. Tegenover een scherpe, eigenwijze recensie van ‘Need for Speed: Underground’ staat een barslechte bespreking van ‘Medal of Honor: Rising Sun’, waarin de recensent onder andere vergeet te melden dat Rising Sun een schietspel is dat zich in tegenstelling tot eerdere afleveringen van deze serie niet afspeelt op het Europese vasteland, maar rond de Stille Oceaan.

Zoals er in de vormgeving van GamePro een vast patroon zit, zo zou ook de inhoud aan bepaalde GamePro-criteria moeten voldoen. Wat dat betreft hebben de kersverse hoofdredacteuren nog een lange weg te gaan.