Praten aan een tafel over praten aan een tafel

Ik kijk nooit televisie. Behalve vanavond.

Waar je ook zapt, je krijgt tegenwoordig maar één ding voor je kiezen: mensen die rond een tafel zitten en met elkaar ouwehoeren. Zelfs Nova is geassimileerd. Vanavond was het zo erg, dat ik een stukje van een praatprogramma met mensen aan een tafel heb zitten kijken, dat ging over praatprogramma’s met mensen aan een tafel. Alsjeblieft zeg.

Ik wil het niet eens hebben over het verschijnsel van media die denken dat de media op zich interessant zijn. Dat zijn ze ook… voor de media. Nee, ik roep gewoon dat het eerste praatprogramma met mensen aan een tafel lang en breed heeft voorzien in de behoefte aan praatprogramma’s met mensen aan een tafel.

“Wij zijn de praatprogramma’s met mensen aan een tafel. Resistance is futile.”

Badend in angstzweet word je wakker. Paniekerig, half nog in je droom, zet je de tv aan. Gelukkig, gewoon een slechte Amerikaanse politieserie…