Slager

Dimitri Antonissen is kunstenaar. Vind ik. Zijn canvas is een leeg tekstveld, vijfhonderd tekens lang. Hij heeft dit canvas inmiddels vele tientallen malen gevuld en publiceert het resultaat steeds op weblogs. Het stukje dat Dimitri schreef voor Controllerboy heet ‘Slager’ en het gaat als volgt. * De handen van de slagersvrouw zijn vertrouwd met vlees. […]

Dimitri Antonissen is kunstenaar. Vind ik. Zijn canvas is een leeg tekstveld, vijfhonderd tekens lang. Hij heeft dit canvas inmiddels vele tientallen malen gevuld en publiceert het resultaat steeds op weblogs. Het stukje dat Dimitri schreef voor Controllerboy heet ‘Slager’ en het gaat als volgt.

*

De handen van de slagersvrouw zijn vertrouwd met vlees. Dat merk ik elke dinsdagmiddag als we elkaar ontmoeten in een hotelkamer en ze met één vingernagel de malste stukjes uit mijn rug snijdt. Een ‘sirloin’ noemt ze het plekje waar ik altijd kippenvel krijg terwijl ze elke rib een likje geeft. Geen massageolie of vaseline voor haar. In haar handtas neemt ze een klompje goede boter mee. Zorgvuldig verpakt in aluminium. Het moet op het kanaaltje net boven haar billen. Voorverwarmen tot het vanzelf smelt. ’s Avonds kus ik mijn vrouw al hartstochtelijk in de keuken: “Wat ruikt dat lekker.”

Woorden: 101/Tekens: 500/Zij: 4