Tikkertje in het café

Sportsfriends en de local multiplayer-trend

Dit artikel stond op 14 mei in NRC Handelsblad en een dag later in nrc.next. Foto’s door Brent Knepper. Download de next-PDF.

J.S. Joust

‘Joust! Joust! Joust!’ klinkt er in het Berlijnse gamecafé Meltdown. Tussen de vaste stamgasten bevindt zich een groep gamemakers die hier maandelijks samenkomt om bier te drinken, bij te praten over werk en hobby, en nieuwe spellen te spelen.

Deze keer is dat Sportsfriends, een pakket van vier moderne sportgames, dat eind 2012 via crowdfundingplatform Kickstarter 110.000 euro ophaalde bij fans. Nu is het eindelijk af, reden om de lancering op gepaste wijze te vieren. Naast Berlijn zijn er feestjes in Londen, en verschillende plaatsen in de VS.

Drie van de games in het pakket zijn al getest, en allemaal vallen ze in de smaak: polsstokspringen in Super Pole Rider is hilarisch, verder dan Hokra kun je een teamsport niet abstraheren, en vechtgame BaraBariBall heeft verrassend veel tactische diepgang.

Maar nu is Johann Sebastian Joust aan de beurt. De vloer van het café wordt vrijgemaakt. Zeven bewegingsgevoelige Move-controllers – een soort handvatten met lichtgevende tennisbal bovenop – worden gesynchroniseerd met de PlayStation. Zes mannen en één vrouw gaan in een kring staan; in de ene hand hebben ze hun Move, de andere hand houden ze uitdagend omhoog.

Een computerstem kondigt het begin van de match aan. Langzame klassieke muziek begint te spelen, deel van Bachs Brandenburgse concerten. De deelnemers bewegen zich traag door de ruimte, want als hun controllers teveel schokken, dan liggen ze eruit. Een jongen in een lichtblauw shirt is niet alert en krijgt een tik op zijn Move. Hij is af. Dan versnelt de muziek en kunnen de spelers zich tijdelijk heftigere bewegingen veroorloven. Chaos breekt uit. In no time is er één winnaar over. Nog een potje!

Videogames zijn een jong medium, maar tegelijk borduren ze voort op een millennia oude traditie van sport en spel. Dat geldt ook voor Joust. Het is een avantgardegame én een variant op tikkertje. Niet toevallig: de Amerikaanse maker Douglas Wilson deed aan het Center For Computer Games Research in Kopenhagen onderzoek naar ‘volksspellen’, onder meer bouwend op het werk van de Duitse socioloog Henning Eichberg.

Wilson bedacht allerlei maffe games voor zijn onderzoek. Zoals Dog the Wag, geïnspireerd op spijkerpoepen. Je speelt het door een Move-controller aan je broek te hangen, op handen en knieën te gaan zitten en ritmisch met je achterste te wiebelen. Dat is niet alleen leuk omdat je je lijf op onverwachte wijze moet gebruiken, maar ook omdat je in wezen een show opvoert voor de andere aanwezigen.

Ook Joust is zowel een pakkende fysieke bezigheid als een schouwspel. Wilson ontwikkelde het begin 2011 door de PlayStation Move via een omweg aan een pc-laptop te koppelen, waarna het een populair tijdverdrijf werd op gameconferenties. Nu pas is het op een PlayStation 3 of 4 te spelen.

Of het bij het algemeen publiek net zo’n succes wordt als bij de gamemakers in de Meltdown valt nog te bezien. Feit is wel dat de Sportsfriends-spellen helemaal passen in de trend van local multiplayer-games: de hipste spellen speel je niet meer online tegen elkaar, maar in het echt. Dus samen voor de tv, of in het geval van Joust zónder tv. Net als vroeger.

Vier moderne sportgames

Super Pole Riders – Bennett Foddy
Twee tot vier polsstokspringers moeten een bal aan een kabel naar de andere kant van het veld zien te duwen. Je bestuurt je sporter-met-stok met één analoog joystickje en één knop, wat nog niet meevalt. Deze game is dan ook van dezelfde maker als het idiote QWOP, waarin je de ledematen van een hardloper individueel moest besturen; de stakker zat al snel in de knoop. Super Pole Riders is bijna net zo grappig, en bovendien is het hier wél mogelijk om de ander doelbewust te verslaan. Al kost het heel wat oefening voor je je stok enigszins betrouwbaar krijgt waar je hem hebben wilt.

Super Pole Riders

BaraBariBall – Noah Sasso
Combinatie van een vechtspel en een balsport, voor twee tot vier spelers. Om de bal te veroveren moet je je tegenstanders aanvallen, en om te scoren moet je de bal aan de overkant zien te krijgen, zonder dat je zelf in het water valt. Dit wordt extra interessant doordat je een beperkt aantal keer kan springen. Zo ontstaat er een fijn ritme van aanvallen en terugtrekken. BaraBariBall is op z’n best als je in het heetst van de strijd samen moet improviseren.

BaraBariBall

Hokra – Ramiro Corbetta
Minimalistische, razendsnelle variant op teamsporten als voetbal en hockey. Twee teams van twee spelers moeten de bal in elkaars doel zien te krijgen. En de spelers, de goals en de bal bestaan allemaal uit grofweg één pixel. Het is opmerkelijk hoe leuk zo’n uitgeklede sport nog steeds is, al komt het wel vooral aan op een snel reactievermogen. Door een gebrek aan verdere tactische mogelijkheden wordt Hokra daardoor als eerste van de vier saai.

Hokra

Johann Sebastian Joust – Douglas Wilson
De PlayStation 3-versie van Joust ondersteunt zeven spelers (de PS4 slechts vier), die vrij moeten kunnen rondlopen. Daar is dus wel wat ruimte voor nodig. Bovendien heb je genoeg controllers nodig: normale DualShocks werken, al is het met de PlayStation Move verreweg het leukst. Maar heb je die grote huiskamer en genoeg spullen, dan is dit een van de leukste games die je met anderen kunt spelen. Dim de lichten, zet het geluid hard, en spreek wat huisregels af: beheerst schoppen naar de Move mag, knijpen niet. Theatrale bewegingen worden gewaardeerd. Joust!

Sportsfriends
Van: Die Gute Fabrik
Voor: PlayStation 3, PlayStation 4 (Steam-versie voor pc komt later)
4/5 ballen