Wario’s wondere wereld

In de coulissen van de vaderlandse videogameindustrie gebeuren wonderlijke dingen. De afgelopen weken reisde een GameCube met een enorm slot erop bijvoorbeeld van Nieuwegein naar Assen, naar Utrecht en straks naar Amsterdam. Het spelletje ‘Wario World’ zit diep in deze Nintendo-spelcomputer opgesloten, om de simpele reden dat het nog nergens ter wereld in de winkel ligt en niet in de verkeerde handen mag vallen. De participanten in deze Nintendo-estafette dienen als goede vaders voor het apparaat en het gelockte schijfje te zorgen, anders verliezen ze voor altijd het vertrouwen van Nintendo-goeroe Frank Rittinghaus.

De GameCube mag niet per post reizen, vandaar dat Jurjen hem bezorgd kreeg per koerier (in Assen) en dat hij het ding vervolgens persoonlijk naar mij (in Utrecht) bracht via de trein, om zelfs gezellig een nachtje te blijven logeren. Straks fiets ik naar de Jaarbeurs, omdat ik daar heb afgesproken met Boris, die de console in zijn opvallend beschilderde autootje naar Amsterdam rijdt. Uiteindelijk heeft Nintendo dan alles wat het wil: besprekingen in Power Unlimited, N Gamer en op GameKings. Kennelijk zijn GameQuest en CubeZone dus niet belangrijk voor Nintendo (het Gammo-seizoen is afgelopen), maar dat moeten zij maar uitvechten.

En dat allemaal voor Wario World, een spelletje waarin je rondrent als het hebberige alter-ego van Super Mario, veel vijanden platwalst, feitelijk niet dood kunt en héél veel geld verzamelt. Je kunt slechteriken rondslingeren of gebruiken in een verpletterende pile-driver en gedurende het spel worden enkele leuke platformelementen geïntroduceerd die de boel fris houden. In N Gamer bekroon ik de game met een 7, zonder meer een goed spel, en ik geloof dat Jurjen iets hoger geeft. Ik ben benieuwd wat de GameKings vinden. Om een lang verhaal kort te maken: zo’n meesterwerk is het ook weer niet, dus waarom stuurt Nintendo niet gewoon previewdiscs rond?