Warner Bros. Movie World

Het is een traditie sinds Het Land van Ooit net open ging: tegen het eind van de zomer danwel het begin van de herfst met de hele familie naar een knus pretpark. Dit omdat nogal wat verjaardagen zich concentreren in september en oktober en het ook weer zo wat is om de verschillende gezinnen gedurende die twee maanden ieder weekend rond te laten sjeezen in de driehoek Zuid-Holland, Gelderland en Noord-Brabant.

Aldus stond ik afgelopen zondag om half acht op, later dan gepland en vervolgens in een bloedstollende race met de klok naar het station, om uiteindelijk rond elf uur rond te wandelen in Warner Bros. Movie World, net over de Duitse grens. Ik ben een groot liefhebber van attractieparken (als ik groot ben word ik directeur van De Efteling en ik bezocht Disney-landen in Tokio, Parijs en Anaheim, Californië) en het was gezellig met de familie, maar toch ben ik niet bijzonder te spreken over dit tripje. En dat heeft niets te maken met het verzieken van Atari door Warner, zo’n twintig jaar geleden.

Warner Bros. Movie World behoort tot de familie van pretparken waarin ook Six Flags Holland en de Walibi’s in België en Frankrijk een plekje hebben. Het zijn parken die zich kenmerken door een buitengewoon goedkope aankleding. Men probéért de attracties wel te thematiseren, maar doet dit zegmaar met verfrollers in plaats van penselen. De buitenkant is letterlijk van beschilderd piepschuim gemaakt; de ‘dark rides’ zijn ongeïnspireerd; de ‘flumes’ maken je aan het begin al nat waardoor je het halverwege koud krijgt. De shows zijn zo stompzinnig dat je er plaatsvervangende schaamte van krijgt en zo blijft er niets over dan een paar geinige ‘coasters’, die altijd leuk blijven (behalve moeders met nek- en rugklachten, die meteen de hele dag niets te doen hebben). Vooral de ‘Eraser’ wist indruk te maken, waar je onder hangt zoals bij de ‘El Condor’ in Six Flags Holland, met de razendsnelle en lekker lange houten ‘Wild Wild West’-achtbaan als een goeie tweede.

Het zijn ook de Warner Bros.-franchises waaraan ik me erger. De ‘Looney Tunes’-figuurtjes zijn misschien populair, maar met uitzondering van Road Runner en Wile E. Coyote simpelweg stom. Pas echt irritant is de neiging om te doen alsof ‘Batman’ nog steeds cool is, met teveel attracties en shows gebaseerd rond deze oubollige superheld. Als ‘Eraser’ (de Arnold Schwarzenegger-film) de hipste franchise in je park is, heb je toch iets niet goed gedaan. Waarom men nog geen attractie heeft gebaseerd op ‘The Matrix’, ook een Warner Bros.-film, is beyond me. (Aan de andere kant, als ik één van de Wachowski-broers was, zou ik mijn bedenksel ook niet beschikbaar stellen aan een kutpark.)

Ach ja. Ik ga binnenkort gewoon weer een keer naar De Efteling en het enige dat ik me dan nog herinner van Warner Bros. Movie World is die hoge toren waarin je wordt opgetakeld om vervolgens met een vrije val van twee seconden naar beneden te donderen. Angst overwonnen, op naar de volgende attractie.