Innovatieve herhaling

Deze recensie stond op 22 november in nrc.next. Download de PDF.

De Zelda-serie kreeg de afgelopen jaren steeds vaker de kritiek in herhaling te vallen. Ironisch dus dat de vernieuwendste Zelda in jaren tegelijk ook een remake is, de letterlijkste herhaling in de reeks tot nu toe.

In de spelwereld van The Legend of Zelda: A Link to the Past uit 1991, niet het eerste deel maar wel de grondlegger van de klassieke actie-avonturenformule, speelt zich een nieuw verhaal af. De grote innovatie is dat ‘items’ zoals het bommetje en de pijl-en-boog, tegelijk wapens en instrumenten om puzzels op te lossen, niet meer gaandeweg maar vanaf het begin beschikbaar zijn. Dat geeft een prettig gevoel van vrijheid.

Jammer is wel dat de puzzels wat lichter zijn, met name waar die voortkomen uit het samenspel van de lichte en duistere variant van de spelwereld. De aha-erlebnis na een tijdje vruchteloos aanklooien is daarom minder sterk. De fraaie nieuwe mogelijkheid om als krijttekening langs muren te bewegen, kan daar niet tegenop.

Ook jammer: dat er niet veel wordt gedaan met het gegeven dat er zich eerder een avontuur heeft afgespeeld in deze omgeving. Bij aanvang wordt gehint naar dit soort intertekstualiteit, maar het komt uiteindelijk niet uit de verf. Een prima game verder, zoals Zelda dat altijd is.

The Legend of Zelda: A Link Between Worlds
Van: Nintendo
Voor: Nintendo 3DS
3/5 ballen