Zelda: The Wind Waker, deel vier

Ik heb vijf kerkers uitgespeeld, als ik het goed heb, heb ik er nog één te gaan. In die laatste kerker ga ik, neem ik aan, ook de grote slechterik van het spel tegenkomen. Maar voor het zover is, moet ik acht stukjes van een heilige gouden driehoek terugvinden (iets waar je in de eerste Zelda op de 8bit NES-spelcomputer de hele game over deed). Ik hoop dat ik niet teveel verklap! Ik dobber nu in m’n bootje in het midden van de oceaan en heb geen flauw idee waar ik naartoe moet…

Voordat ik verder ga wil ik je nog lastig vallen met een paar puntjes, in waarschijnlijk mijn voorlaatste kreet over dit spel. Het is namelijk mijn bedoeling om in deel vijf trots te kunnen vertellen dat ik The Wind Waker voor de Nintendo GameCube heb uitgespeeld!

  1. De gevechten met ridders, wiens stukken harnas er één voor één afdonderen, zijn echt heel erg tof. Zeker als je een aantal ridders tegelijk voor je kiezen krijgt.
  2. De vierde en vijfde kerker zijn niet echt fantastisch. Ze lijken nogal op kerkers uit eerdere Zelda’s en de andere drie kerkers uit dit spel zelf. Bovendien moet je in beide kerkers constant schakelen met een vriendje. Leuk gevonden, maar het schakelen duurt lang en wordt daardoor op een gegeven moment irritant.
  3. De speciale visuele effecten in The Wind Waker zijn echt heel bijzonder. Daar heb ik het in mijn eerdere stukjes (die je allemaal terugvindt in de categorie Nintendo) al over gehad, maar ik noem nog even: het effect als hoofdrolspeler Link tegen de wind in loopt; zeemeeuwen die met je zeilboot meevliegen; en de veertjes van een zekere eindbaas die ook echt weer omhoog dwarrelen als je met je Deku-blad wappert!
  4. De linkfunctie met de Game Boy Advance is echt leuk gedaan. Je hebt er geen spelcassette voor nodig; je sluit de GBA aan, start de Tingle Tuner in het GameCube-spel en vanaf dat moment kan een medespeler het gekke elfje Tingle besturen in een GBA-representatie van de GameCube-omgeving; je ziet een groen Tingle-pictogram bewegen door de 3d-wereld, op de plaats waar de ander zich bevindt op de GBA. Vervolgens kan hij of zij informatie opvragen over omgevingselementen en je daarmee helpen, of items plaatsen zoals bommen. Bart en breun vonden het tof. Dus is het zo.
  5. Tenslotte: met het monetaire systeem in dit spel is echt iets mis gegaan. Je raapt namelijk ontzettend veel roepies op, vele honderden, maar je kunt er aanvankelijk maar tweehonderd sparen. En er is bijna niets dat je ervoor kunt kopen! Lekker nutteloos. Dat hadden de makers veel beter kunnen (en moeten) balanceren.