Zo soepel, zo sjiek

Het lijkt wel alsof ik een hele nieuwe iBook heb. Hij gaat zo snel. En alles ziet er zo mooi uit. Als ik op F9 druk, worden alle open sheets zo klein dat ze naast elkaar passen. Ik hoef maar te klikken op de sheet van mijn keuze en hij floept naar voren. Maar ik heb geen nieuwe iBook. Niets is minder waar. Ik heb Panther gekocht, Mac OS X versie 10.3.

Wat een fantastisch concept, ieder jaar tegen het begin van de herfst een update van je besturingssysteem, die de bestaande solide basis optimaliseert voor snelheidswinst en bovendien allerlei fraaie fratsen toevoegt. Zodat je sneller werkt en meer kunt opscheppen bij je Windows-vriendjes.

Wat een fantastisch concept, een Mac OS X update die zo leuk is, dat je er dagen, weken, maanden fanatiek naar uit zit te kijken. Vrijdagavond was het eindelijk zover. In de auto zongen we: “We gaan naar Mac House toe! / We gaan naar Mac House toe!” Dimme was als eerste binnen, toen iets voor achten de deuren openden. Ondergetekende had ‘m als eerste afgerekend en wel in handen. Eenmaal thuis keken we met een half oog ‘American Psycho’ en werd 10.3 vol ongeduld geïnstalleerd.

Onze muizen bewogen over de Panther-muismatten die we hadden gekregen, licht ritselend. We dronken koffie uit de Panther-koffiemokken die we hadden gekregen, licht slurpend.

Ik heb geen zin om nog meer de Mac-evangelist uit te hangen dan ik al doe, maar als je nog redenen wilt waarom je zomaar zou kunnen ‘switchen’ van Windows naar Mac OS X, dan moet je deze column maar eens lezen. Er zijn geen technische redenen meer om het niet te doen. Echt. Zo soepel, zo sjiek.