Absoluut hoogtepunt

Ed Wiggemans is al sinds mensheugenis eindredacteur van spellenblad ‘Power Unlimited’. Hij werkt al zo’n honderd jaar bij bladenuitgeverij VNU. Volgens zeggen is hij de enige medewerker van dit tijdschrift die precies op de hoogte is van de grote geheimen die de Nederlandse taal verborgen houdt, zoals waar je de komma’s in een zin dient te plaatsen.

Toen ik de baard in de keel kreeg, las ik Power Unlimited al lang en breed. De dag dat mijn buurjongen Rog onze achtertuin inwandelde en me een nieuw blad liet zien dat helemaal over videogames ging, herinner ik me nog goed. Het was de eerste Power, met ‘Starwing’ op de voorkant. We lazen het tijdschrift met een bijna religieuze toewijding. We stuurden brieven (twee of drie werden er afgedrukt). We lagen dubbel om de humoristische bijschriften.

Ik koop het blad nog steeds iedere maand, al is het al lang niet meer zo dat ik werkelijk alle letters tussen voor- en achterflap uitspel. De bijschriften, die lees ik wel allemaal. En Ed, die schrijft die bijschriften.

Ik was denk ik 18, misschien nog 17. VNU wilde een Power Unlimited-cd-rom uitgeven. Via via kwam ik daar op de redactie terecht. Ik heb er een week lang zitten werken aan het samenvatten van alle PU-reviews ooit, tot tekstjes van 255 karakters. Hoofdredacteur Edwin zat de hele dag te bellen; hij werkt al lang en breed ergens anders. Ed zat er ook. Ed was zo’n beetje de laatste persoon ter wereld die nog met WordPerfect onder DOS werkte. De teksten van Power Unlimited schoven voorbij als witte letters op een blauw scherm. Er werd de hele dag niets gezegd. Er werd gewerkt.

Mijn eerste mijlpaal-review was heel fel: een reactie op de Power-recensie van ‘F-Zero X’ op de N64, waar het falikant mee oneens was. De schrijver klaagde dat een futuristische racer zonder wapens geen futuristische racer was. Hij moest zijn bek houden. Ik liet zien hoe zo’n recensie wel moest: genuanceerd, welgeïnformeerd. Het was bijna een lezersbrief geworden, maar ik kon me nog net inhouden. Heel professioneel vond ik dat.

Niet zo lang geleden verscheen de honderdste Power Unlimited. Op spelletjessite GameSen schreef ik een column over het belang van de Power voor de ontwikkeling van gamebladen in Nederland.

Ook niet zo lang geleden was ik op de eerste voor publiek toegankelijke uitvoering van de Power Unlimited Game Awards. Het werd laat en ik bevond me in de VIP-ruimte. Ed had een paar biertjes op en begon een gesprekje. Hij vertelde met samengeknepen oogjes vrolijk hoe tof hij mijn column had gevonden. Dat hij hem had uitgeprint en boven zijn bureau gehangen.

Vandaag was ik bij Ed op bezoek. Hij heeft me geïnterviewd over mijn debuutroman Toiletten (vanaf morgen in de betere boekhandel), voor een stukje dat verschijnt in de volgende Power. Hij vroeg of ik net als hij iets had met poep- en plashumor. Je weet wel, zoals in zijn bijschriften. Zoals in sommige passages in mijn boek. Ik zei dat dit niet noodzakelijkerwijs zo was, maar dat ik er niet omheen kon om het in die hoek te zoeken, aangezien ik een boek schreef met zo’n titel. Maar ik dacht: ik heb overeenkomsten met Ed Wiggemans!

Een absoluut hoogtepunt in mijn carrière.