Kennis over videogames

Mijn stukje over de PlayStation-moord kreeg een staartje toen ik vandaag werd gebeld door een redactiemedewerker van ‘Recherche Magazine’. Of ik mijn visie wilde geven op de gruwelijke moord van een groepje Eindhovense jongen op de stiefvader van één van hen. Voor een reconstructie had hij mijn kennis over videogames nodig, want deze jongens waren nogal verslingerd aan ‘Final Fantasy VIII’.

Ik heb mijn best gedaan om fouten in de ‘Nieuwe Revu’-versie van het verhaal recht te zetten en wat populaire mediamythes te doorbreken. De stap tussen Final Fantasy spelen en doen alsof je de hoofdrolspeler bent, is nogal groot, zo betoogde ik. Zeker voor ‘volwassen’ kerels, het is zoiets als cowboy en indiaantje spelen nadat je een western hebt gekeken. Een onschuldige game als Final Fantasy koppelen aan extreem geweld is al helemaal een far stretch.

Ik werd fel naarmate het gesprek vorderde. Als vanzelf. Hoewel mijn gesprekspartner er niets van zag, tekende ik de spelsituaties uit met mijn handen wanneer dit gewenst was om het verhaal te illustreren. Hij vroeg: zou je Final Fantasy kunnen omschrijven als een vechtspel? “Absoluut niet!” zei ik snel, met mijn wijsvinger in de lucht prikkend. “Je bestuurt de figuren niet direct, de gevechten zijn slechts opvulling van het verhaal. Final Fantasy is een sprookje waarin je ongelooflijke dingen meemaakt, dáár draait het om!”

De mensen in de coupé bekeken me argwanend. Die is een beetje agressief, zullen ze gedacht hebben. Beetje in zijn telefoontje blèren, beetje met zijn armen zwaaien. Die speelt zeker videogames. Dan krijg je dat. Hopelijk stapt hij uit op het volgende station.