Miyazaki-geschiedenis

Er gaat een wereld voor me open. Eén voor één kijk ik de tekenfilms van Hayao Miyazaki en ik vermaak me suf.

*

In de klas, op de middelbare school zat ik naast Jelmer. Jelmer was een punker. Hij droeg vertrapte legerkisten en een groene jas met allerlei logo’s erop genaaid. Hij kende Friese spreekwoorden uit zijn hoofd en stelde voor om Latijnse teksten uit het lesboek in psalmvorm te zingen. We deden het en het klonk best goed.

Op een dag ging ik met Jelmer mee naar een plek waar hij en andere punkers vegetarische maaltijden aten voor een appel en een ei. Ik was onder de indruk van het idealisme en ik paste op slag mijn eetgedrag aan. Dit hield ik een paar weken vol, tot ik me besefte dat mijn moeder werk had aan mijn aanstellerij; speciaal voor mij moest ze iedere dag iets vleesloos bereiden. Zo belangrijk vond ik mezelf niet in die tijd.

Jelmer werkte op zijn pc’tje aan de grijstinten en letterzetting in ‘Yakuza’, een stripblad dat geheel door klasgenoten in elkaar werd gedraaid. Voor Yakuza lieten we ons inspireren door Japanse tekenfilms en strips, destijds het hip de la hip.

Jaren later reisde Jelmer, punker en digitale-postproductie-eenheid, naar Japan om er een tijdje te wonen en studeren. Hij kwam terug met ongelooflijke verhalen over schoolmeisjes, rijstkokers, gamesens, fotohokjes en Hayao Miyazaki.

Nog weer jaren later ging ik met Jelmer naar de bioscoop voor ‘Princess Mononoke’, de Miyazaki-film die zó’n enorm succes was in Japan dat Disney de internationale distributierechten kocht en Neil Gaiman inhuurde om de dialogen te vertalen.

Ik vond het een indrukwekkende film, met een bijzonder verhaal, betoverende muziek, briljante figuurtjes en fantastische animatie, maar mijn Miyazaki-geschiedenis stopte. Voorlopig.

*

Laatst kocht ik ‘Spirited Away’ op dvd, de meest recente Miyazaki. Ik had ‘m gemist in de bioscoop. De dvd was niet goedkoop en mijn budget was krap, dus ik twijfelde ernstig, maar uiteindelijk kocht ik toch. Spijt kreeg ik niet: van het meisje Chihiro’s wonderlijke reis genoot ik zo mogelijk nog meer.

Spirited Away is een ongelooflijk kunstwerk van gelijke delen vertelkunst en animatiekunst. Het meest was ik onder de indruk van het sprookjesachtige beeld dat Chihiro’s treinreis tegen het einde van het verhaal opleverde. Wat een mirakel van rust en schoonheid!

Na Spirited Away was ik niet meer te stoppen. Ik ontdekte dat er Britse dvd’s in omloop waren van eerdere Miyazaki-werken en ging op zoek naar een goeie importzaak. Tegen een nog hogere prijs kocht ik Princess Mononoke, die bij de tweede kijkbeurt zo mogelijk nog beter was geworden.

Afgelopen weekend kreeg ik vervolgens ‘Castle in the Sky’ cadeau, ook weer briljant, om vanmiddag tenslotte ‘Kiki’s Delivery Service’ aan te schaffen. De Boudisque was nu definitief leeg, aanleiding tot wat internetresearch.

Ik kreeg bevredigende antwoorden. Er staan nog veel meer van deze dvd’s op uitkomen, niet allemaal geregisseerd door Hayao Miyazaki, maar wel allemaal afkomstig van zijn Studio Ghibli. Rond april verschijnen in Engeland ‘Porco Rosso’ en ‘Whisper of the Heart’. Rond september verschijnen ‘Only Yesterday’ en ‘Pom Poko’. En rond november verschijnen ‘Nausicaa: Valley of the Wind’ en ‘My Neighbour Totoro’.

Dat vooruitzicht geeft me een heel goed gevoel: wat zijn er toch mooie dingen in de wereld en wat is het goed dat ik ze nog niet allemaal heb gezien.

*

Wel vraag ik me af: hoe zou het zijn met Jelmer?