Automatic for the People
Nelleke was een mooi meisje om naar te kijken, bijvoorbeeld met gym als ze een kort broekje droeg. Ze had een litteken op haar kin, dat was de uitzondering die de regel bevestigde. Het litteken maakte haar perfect. Nellekes huid was altijd gebruind, alsof ze thuis een zonnebank had staan. Ik ben er een keer […]
- 3 maart 2004 NL
Nelleke was een mooi meisje om naar te kijken, bijvoorbeeld met gym als ze een kort broekje droeg. Ze had een litteken op haar kin, dat was de uitzondering die de regel bevestigde. Het litteken maakte haar perfect.
Nellekes huid was altijd gebruind, alsof ze thuis een zonnebank had staan. Ik ben er een keer geweest, het was een groot huis, niet ver van school. Het zou best eens kunnen dat er inderdaad een zonnebank was verstopt.
Nellekes huis was de locatie van een klassefeest waar ik me weinig van herinner behalve een stapeltje cd’s. Nelleke pakte de bovenste helft eraf, om uit te komen bij de metalen constructie voorop R.E.M.’s ‘Automatic for the People’.
Misschien heeft ze de cd aangezet. Misschien ook niet.
Een paar weken later worstelde mijn moeder met de ECI-gids. Ze moest om de zoveel tijd iets bestellen en dat viel niet mee. “Weet jij niet wat?”, vroeg ze aan mij. Ik bladerde, vond de cd-rubriek en wees naar Automatic for the People. “Dat schijnt een hele goeie cd te zijn”, zei ik.
In die tijd luisterde ik vooral naar ‘The Magic Friends’ op Radio 3. De favorieten van Sjors en Peter waren ook mijn favorieten. Michael Jackson, Queen en 2 Unlimited had ik inmiddels achter me gelaten.
Automatic for the People veranderde alles. ’s Middags, als ik van school kwam, zette ik de cd aan. De stereo ging luid en ik zong mee. Ik deed jaren met dit album. Ik vond ‘m briljant. Op een dag overhandigde ik Automatic for the People aan een meisje, ik zei haar: “Dit is het mooiste wat ik je kan geven.”
Ik had de smaak te pakken zodra ik alle cd’s van R.E.M. had verzameld. Ik ging cd’s kopen op mooie hoezen of op associaties met mooie meisjes. Het werden er steeds meer. Zodra ik geld verdiende schafte ik ze aan per stapel van vier.
Er kwamen mooie dingen uit voort, maar een voltreffer als Automatic for the People deed zich nooit meer voor.
Misschien kun je maar één keer zoveel geluk hebben. Misschien was de basis voor mijn muzieksmaak inmiddels gelegd. Of misschien moet ik gewoon Nelleke eens opzoeken.