Crossing Border Festival 2003

Wat een fantastische afsluiter voor een toch al fraaie avond op het Crossing Border Festival in Den Haag. De Amerikaanse band The Flaming Lips speelde de sterren van de hemel, en men had de nodige attributen meegenomen. Er stonden meisjes in dierenpakken met spotlichten te zwaaien op het podium, er werden handenvol confetti het publiek in gegooid. Er gingen een stuk of twintig enorme ballonnen al stuiterend door de schouwburgzaal. Zanger Wayne Coyne gebruikte onder andere nepbloed, een handpop en enorme handschoenen bij zijn act. Hij werkte supernummers af als ‘The Gash’, ‘Race for the Prize’ en ‘Fight Test’ en bij ‘Yoshimi Battles the Pink Robots’ moest je zelfs verplicht meezingen. De hit ‘Seven Nation Army’ van The White Stripes kwam ook nog even voorbij. Het was één groot feest.

Ik zat op het tweede balkon en had een fantastisch overzicht. Ik zat nog een beetje na te trillen van mijn eerste publieke optreden als auteur. Ik had drie stukjes voorgelezen uit mijn felroze debuutroman ‘Toiletten’. Dat ging goed. Ik was behoorlijk zenuwachtig maar ongeveer halverwege onstond het gevoel: hee, dit is leuk. En na afloop ontstond het gevoel: de volgende keer zou dit oprécht leuk kunnen zijn. Ik ben een schrijver! Ik ga ooit routine krijgen in dit soort optredens! Ik wil nog een keer voorlezen! Ik wil het nú!

Saillant detail: ik was vanavond te zien in een item over Crossing Border in het zes uur journaal. Heel klein, in de verte, met mijn boekje in mijn handen. Het moment was voorbij in een oogwenk.