De man die alles wist

Een kerstverhaal van Niels ’t Hooft

Ik schreef dit verhaal, en nam het op, voor de kerstaflevering van Ondercast. Je hoort het rond de 58 minuten, maar luister de rest vooral ook.

Hij was de man die alles wist… geen wet, geen formule, geen spreekwoord, geen Wikipedia-feit was hem vreemd. Hij kende de hoofdsteden van alle landen, en de planeten, de dwergplaneten en de planetoïden in het zonnestelsel, en daar voorbij. Dreunde zó de tafel van 19 voor je op. Begreep wat er periodiek is aan het periodiek systeem, en waarom sommige mensen van elkaar houden, en anderen niet, en nog weer anderen doen alsof.

Hij sprak een stuk of tien talen vloeiend, verstond er nog veel meer, en wist van bijna alle hoe ze in elkaar zaten, hoe ze waren ontstaan. Dat wist hij ook van de planten en de dieren, behalve van octopussen, want daarvan is het DNA echt heel raar.

Hij wist de vrouwtjes om zijn vinger te winden, althans, hij kon de zeven eenvoudige stappen die daar gegarandeerd toe zouden leiden zowat dromen. En hij wist hoe hij een vrouw kon plezieren, althans, hij kon de zeven eenvoudige… nou ja, enfin…

Hij wist hoe je level 7-4 van Super Mario 1 kon halen, namelijk door achtereenvolgens de paden onder, midden, boven, boven, midden, boven te nemen; hij wist dat je lang op het lange blokje in Tetris moest wachten, maar niet té lang, net als op de ware liefde.

Hij wist dat Kaiser Soze bedacht en soylent green mensen en Ed Norton en Brad Pitt één en dezelfde waren, en dat het flauw zou zijn om nu ook nog even te verklappen dat Rosebud een slee is.

Hij was de koning van de trivia, maar hij wist ook substantiële zaken, zo kende hij de quantummechanica als zijn binnenzak, en op hetzelfde moment, op dezelfde plek, toch ook weer niet.

Hij snapte waarom Jezus zó’n aansprekende figuur was geweest dat er een geloof om hem heen was opgetrokken en zelfs waarom er nu opgedirkte sparren en Lego-paleizen bij zijn geboortedag hoorden. Hij begreep waarom er rond Mohammed zowat hetzelfde was gebeurd, maar toch ook weer niet.

Hij begreep, min of meer, de motivaties van kinderverkrachters, de stuiterende neuronen in hún breinen, de onafwendbare gevolgen van klimaatverandering, de catastrofale uitwerking van oorlogsgeweld, de vluchtelingenstroom, de geopolitiek, hoeveel kogels er in een patroon pasten, hoe snel een beetje automatisch geweer die er doorheen joeg, door het vlees en door de botten bedoel ik, hoe oud de aarde was, welke elementen in de big bang waren ontstaan en welke pas later, en hij had een vermoeden waarom de terroristen deden wat ze deden. Sterrenstof dat sterrenstof verwoest.

Hij overzag het.

Hij begreep hoe alles met elkaar te maken had.

Hij zat in een hoek van zijn slaapkamer, precies tussen een stopcontact en de vensterbank, met zijn encyclopedische kennis op zijn schouders, zijn tranen tegen te houden.

Hij was de man die alles wist. Of, nou ja, toch echt behoorlijk veel.