Drie boodschappen

Er zijn drie dingen die ik nog even kwijt wil. Maar het is laat, en het zijn korte berichten, dus ik prop ze even samen in deze ene post.

1. Utrecht is leuk hoor, maar ze schijnen hier ook een voetbalclub te hebben, en als die eens iets presteert, komt het slechtste boven in deze stad. Het is hier nooit zo onrustig geweest als de laatste dagen, met zingende, lallende mensen en toeterende eikels die in hun Golf GTI’s over de gracht sjeezen. Tot diep in de nacht. Ik durfde gewoon niet naar buiten. Weet ik veel wat dat voor volk is.
2. Toen ik zaterdagnacht met Marcha van de barbecue naar de camping liep, bekroop mij een ernstig ouwelullengevoel. Zoiets als: “Shit, toffe zaken zoals midden in de wildernis een beetje worstjes eten en rond een kampvuur zitten, die gaan gewoon verdwijnen uit mijn leven.” De vervliegende aard der dingen is kut, maar misschien ben ik er zelf ook nog steeds bij.
3. Maandag heb ik de correcties van ‘mijn’ redacteur bij Querido doorgevoerd in mijn tekst. Het was de zoveelste keer dat mensen aantekeningen hadden gemaakt bij mijn manuscript en dat ik alles weer eens moest doorploeteren, maar dat bleek nog best leuk: je bent letterlijk bezig met het perfectioneren van je verhaal. Lekker afwegen of je niet toch een ander woord moet kiezen en stiekem ook nog iets proberen te leren: dit keer heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat er een verschil bestaat tussen ‘bedenken’ en ‘zich bedenken’. Ongelooflijk. Toiletten gaat nu naar de persklaarmaker, die mijn debuut, eh, persklaar gaat maken. Het verschijnt nog steeds in september.