Een persoonlijk verslag van Crossing Border 2007

“Crossing Border”:http://www.crossingborder.nl is een festival om van te houden.

Je gaat er niet heen voor de grote namen – hoewel die er met bijvoorbeeld Salman Rushdie en Patti Smith zeker waren.

Je gaat erheen voor de gemoedelijke sfeer en de kans om ‘een stukje mee te pakken’ van allerlei kleine en middelgrote artiesten – als je tussen die stortvloed aan namen geen ruwe diamanten of verborgen pareltjes ontdekt, ervaar je in ieder geval de inspirerende gloed van de artistieke diversiteit.

h2. Edelstenen

Dit jaar was ik erg weg van “de schrijfster Ceredwin Dovey”:http://www.crossingborder.nl/programma_popup.php?artiestID=1502&groepID=4&lang=nl&dag=1, niet omdat ze jong en mooi is, al had ik daar beslist geen last van, maar omdat ze schijnbaar achteloos een schijnbaar onbenullig verhaal voorlas. Het ging over een dame en een papegaai in Beiroet en trok me feilloos mee. Eens kijken naar haar boek ‘Blood Kin’.

Windmill, dat “na mij optrad”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=59&jaar=2007&lang=nl klonk geweldig. Althans, voor zover ik het kon horen met de adrenaline nog nasuizend in mijn hoofd.

Ook gaaf: “Andrew Bird”:http://www.andrewbird.net/, die met sampler, viool, gitaar en machtig capabele stem als een waar eenmansorkest ontroerende muziek in elkaar draaide. De ochtend na het optreden stond ik met hem in de lift – gelukkig niet wakker genoeg om iets te zeggen als, “Rock on, dude!”

Verder was er één artiest die ik zelf niet zag optreden, “de Zweed die zichzelf ‘Loney, Dear’ noemt”:http://www.loneydear.com/, maar waar iedereen zó over door bleef zaniken, dat ik vandaag zijn cd maar heb gekocht. Klinkt goed.

h2. Mensen ontmoeten

Crossing Border is met al die gemoedelijkheid en overdosis talent ook een geschikte setting om mensen te ontmoeten. Mensen waar je zowaar nog eens wat aan kunt hebben. Mensen waarmee je leuke projecten kunt doen. Mensen waar je vriendschappen mee kunt opbouwen.

Het best leerde ik natuurlijk de mensen kennen die participeerden in Chronicles, het project rond de kunst van het vertalen:

* “Krijn Peter Hesselink”:http://www.krijnpeter.nl liet me zien dat poëzie ook leuk (en hip!) kan zijn (en dat-ie machtig goed kan dansen);
* “Crista Ermiya”:http://www.myspace.com/anticrista charmeerde me met haar humor en zelfrelativering;
* “Priya Basil”:http://www.priyabasil.com/ toonde aan dat het rolmodel van de eloquente, altijd inzichtelijke schrijver geen fata morgana is;
* “Hassan Bahara”:http://www.hassanbahara.nl maakte me aan het lachen–en dat is een compliment–met zijn keiharde provocatie;
* En Rhian Heppleston wist zich met haar tomeloze energie en machtige talenknobbel door mijn columns heen te boksen, zelfs als die over “‘Star Wars'”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=85&jaar=2007&lang=nl of “programmeren”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=71&jaar=2007&lang=nl gingen – petje af.

(Toen we tijdens de laatste nacht afscheid namen – ik geef toe, ik had wat gedronken – sprongen de tranen bijna in mijn ogen. Bí­jna. En ik vroeg me af: ben ik nou schrijver om verhalen te vertellen of om interessante, getalenteerde, lieve mensen tegen te komen?)

En dan was daar nog “Matthijs Sluiter”:http://www.msluiter.nl, door Crista terecht betiteld als de ““zevende chroniqueur””:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=13&groep=1&columnID=62&jaar=2007&lang=nl. Matthijs had de opdracht ons project te volgen en te schetsen – een soort fotograaf met pen en papier. Hij bleek niet alleen een vaardig tekenaar, maar ook vreselijk aardig en voorzien van veel mensenkennis.

Verder ontmoette ik, hoewel slechts kort, “Johan Nieuwenhuize”:http://www.johannieuwenhuize.nl, een jonge fotograaf die zich toelegt op ‘kwetsbaarheid’ – onder andere door artiesten vlak voor hun optreden vast te leggen op de gevoelige plaat.

Nog een aangename kennismaking: met Jos den Bekker, de Nederlandse vertaler van ‘Fight Club’. Via de mail had ik al wel contact met hem gehad, maar nooit eerder sprak ik hem in den lijve. Uiteindelijk spraken we bijna twee uur over vertalen, schrijven… en zelfs over games.

Een gesprek dat veel goedmaakte, aangezien de schrijver van ‘Fight Club’, Chuck Palahniuk, er niet was. Den Bekker was naar Den Haag gekomen voor het interview dat Leon Verdonschot met hem zou hebben. Helaas, de man had zich ziek gemeld.

h2. En verder…

Wat ik zei: Crossing Border is een festival om van te houden. Dit jaar heb ik voor de tweede keer het genoegen gehad er gedurende (bijna) het hele festival bij te zijn, van extracurriculaire activiteiten als de workshopmiddag voor leraren tot de afterparties in het NTG-gebouw. Wat kan ik er verder nog over zeggen? Dat het nog maar lang mag voortduren. Zowel het festival als mijn aanwezigheid aldaar.

Ten slotte nog mijn columns van het Chronicles-project op een rijtje:

# “Een significant verschil”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=28&jaar=2007&lang=nl
# “Betere vertalingen”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=38&jaar=2007&lang=nl
# “Het oog van de storm”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=49&jaar=2007&lang=nl
# “Windmill ophalen”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=59&jaar=2007&lang=nl
# “De machinetaal van het menselijk brein”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=71&jaar=2007&lang=nl
# “Een goed vervolg”:http://www.crossingborder.nl/weblog_list.php?writerID=11&groep=1&columnID=85&jaar=2007&lang=nl

En wat foto’s (meer “in deze Flickr-fotoset”:http://www.flickr.com/photos/nielsthooft/sets/72157603300205644/):

Hassan Bahara, Relaxing
Als Hassan Bahara niet provoceert, ontspant hij.

Talking With Interpreter Jamilla, 1
In gesprek met Jamilla, vertaler voor onder andere de rechtbank. Van links naar rechts: Crista, Priya, Jamilla. Krijn Peter belt in de achtergrond.

The Chronicles
De ándere groep ‘chroniqueurs’, bestaande uit Wiegertje Postma, Basje Boer, Jonathan van het Reve en Hasna El Maroudi.

The Obligatory Self-Portrait
Een zelfportret om te bewijzen dat ik zelf ook van de partij was.

When It's All Over We Still Have to Clear Up
En toen was het alweer afgelopen…