Fotoboekherinneringen

Net als de afgelopen twee jaar ga ik komende zomer met mijn moeder mee op vakantie. Onlangs vertelde ze me dat het plan is om dit keer naar de Vendée te gaan, een Franse provincie die grenst aan de oceaan.

Het woord ‘Vendée’ deed een belletje rinkelen — geen herinneringsbelletje, maar een fotoboekbelletje. Daar waren we ooit al eens geweest, wist ik. Mijn jongste zusje was toen nog zo klein dat ze in de afwasbak kon badderen, en mijn moeder zei op een zonnige dag: “Pas op Niels, straks word je nog bruin”, waarop ik jammerde: “Er is hier ook nergens schaduw!”

Mooi vind ik dat, verhalen die je zo vaak hebt gehoord dat het haast lijkt alsof het herinneringen zijn.