GameSen Over

Het hing al een tijdje in de lucht, maar het doek is definitief gevallen voor GameSen.nl, de eerste (over álle games), beste (subjectief!) en populairste (gedurende de bloeiperiode) Nederlandstalige website over videogames.

Op 31 maart verdwijnt de site van het internet, het einde van een tijdperk. (Ik wil niet teveel met krachttermen jongleren maar het is wel een beetje zo.)

Het begon in de zomer van 1999, op de IRC-chat van het Amerikaanse ‘GameFan’, dat al lang niet meer bestaat. Doelstelling: een geweldige site opzetten en daarmee het Nederlandstalige niche opvullen. De inkomsten zouden vanzelf wel komen met zo’n goed concept.

Het team bestond uit eindredacteur Richard Borgman, vormgever Frank Hartman, freewheeler Marcel van der List, een groepje schrijvers dat ik bijeen had gesprokkeld, en ikzelf. De site lanceerde in september van dat jaar.

Er verschenen dagelijks nieuwsberichten en een leuk stukje. Vanuit mijn slaapkamertje annex kantoor werkte ik de site met de hand bij. Tegelijk probeerde ik contact te leggen met Nederlandse spelbedrijven en ze banners te verkopen. In sommige gevallen, zo leek het, had men nog nooit van internet gehoord. Ik hield het niet lang vol.

Begin 2000 begon GameSen aan een tweede van uiteindelijk vele levens, via een mailtje van de mij tot dan toe onbekende Sebastiaan de Ruiter. Richard en Frank haakten af en er werd een bedrijfje opgezet met vier aandeelhouders: Bas, Bas z’n pa (die een boel geld investeerde), communicatiebureau Keesie, en ikzelf. Jeroen Boschma, van Keesie, ontwierp de nieuwe site. Maurice Sibrandi, nu van Codeglue, deed de techniek. Ik kwam zitten in het Keesie-gebouw te Schiedam.

Al snel mocht Marcel vast in dienst komen bij GameSen. Bovendien werd Inez Groen aangetrokken als hoofdredacteur, zodat ik me kon ontwikkelen als algemeen warhoofd alias directeur. Er was voorspoed: we schreven teksten voor de website van tv-programma ‘GameForce 1′; het aantal bezoekers explodeerde dankzij een newsfeed op de website van TMF; we verkochten GameSen-content aan een inmiddels opgedoekte KPN-dochter.

Boven alles werd GameSen góed. We hadden veel inzichtvolle nieuwsberichten en door experimenteren bereikte de kwaliteit van de reviews een ongekende hoogte.

De site kreeg terecht veel fans. Of, in onze terminologie, SenMembers. Leden werden beloond met een setje chopsticks. Dit om GameSen te cultiveren als lifestylemerk (een schoolagenda en een tv-programma waren in voorbereiding; focus was nooit ons paradepaardje). De site werd herhaaldelijk geherlanceerd met innovatieve foefjes, inmiddels geïmiteerd door iedereen en z’n hond.

Elders ging het helemaal niet goed met GameSen. Er waren af en toe klanten voor onze contentdiensten, en er werd geadverteerd, maar het kon de vaste lasten niet dekken. Er moest constant geld bij. We waren steeds in gesprek met grote partijen, maar de internetwereld sidderde nog na van de dotcomcrash dus er kwam niets van.

Iedereen deed zijn uiterste best om bij te dragen aan de commerciële zijde, maar als puntje bij paaltje kwam, stond er tegenover al die creativiteit amper zakelijke talent. Uit pure noodzaak werd er zelfs een parttime verkoper bijgehaald. We spraken met nieuwe investeerders over de juiste route. We probeerden het écht.

Eind 2002 barstte de bom. Het geldpakhuis was leeg. Marcel en Inez werden ontslagen. Bas en ik gingen hun eigen kronkelweg. GameSen werd een knutselsite waar een select groepje vrijwilligers zijn ei dumpte. Onder leiding van enthousiaste fans beleefde de site af en toe een opleving om vervolgens weer een stille dood te sterven.

Dit kon zo natuurlijk niet oneindig voortploeteren. De site stond op een server, die centen kostte. En ondanks de vrijwillige inspanningen werd GameSen er niet beter op. “Ik kan het niet meer aanzien. Euthanasie”, suggereerden fans van het eerste uur. Ook de aandeelhouders wilden een streep zetten onder het hele verhaal. GameSen had lang genoeg geduurd.

Zelf twijfelde ik nog een tijdje om het project in mijn eentje op te pikken en in nieuwe, lichtere vorm verder te gaan, maar uiteindelijk besloot ik om het verleden te laten rusten. Voorlopig wilde ik geen avonturen meer, hoe spannend en lonend ze soms ook mogen zijn.

Dus vandaar. GameSen Over.

Is GameSen nu écht verleden tijd? Ja. Zal er ooit een feniks verrijzen uit het as? Wie zal het zeggen.