Gecorrigeerd manuscript

Patricia zei: “Pas je op dat je niet door de bliksem getroffen wordt op weg naar het postkantoor?” Het was noodweer in Amsterdam. In Utrecht was er geen wolkje aan de lucht. Ik moest het gecorrigeerde manuscript van mijn debuutroman ‘Toiletten’ terugsturen; Patricia is mijn redacteur bij Uitgeverij Querido.

Ik hinkte over de Oudegracht, door de Tolsteeg; de laatste tijd heb ik af en toe zomaar last van een spier in mijn bovenbeen. Het postkantoor is bij mij om de hoek. Dat is heel handig, behalve dat men het gesloten heeft in verband met een verbouwing, zonder dat ik daarvan wist. Overmorgen is het er nóg mooier en kan ik er nóg beter gecorrigeerde manuscripten verzenden, maar vandaag moest ik verder zoeken.

De hele Oudegracht over dan maar, in de richting van het Neude. Ik kreeg het warm, ik deed mijn jas uit. Nauwgezet hield ik het hemelruim in de gaten. Het werd ineens snel grijs. Het begon ineens te waaien. Het gecorrigeerde manuscript had ik los in mijn hand. In mijn verbeelding zag ik ze de velletjes los door de lucht fladderen. Ik zag ze verregenen. Waarom had ik er geen tasje omheen gedaan? Ik strompelde verder.

…

Pas toen ik buiten stond, brak de wolk. Ik deed mijn jas weer aan. Mijn beide handen waren leeg. Mijn haar werd nat. Nu ging mijn eerste boek écht naar de zetter.