Het is hier fantastisch

Echt!

Wat een indrukwekkende, spannende, vermoeiende, onvergetelijke dag.

Voor de Virgin Mega Store stonden dus inderdaad gisternacht al mensen. En Shigeru Miyamoto wist in vier uur tijd de games en gadgets van welgeteld duizend mensen te signeren. Volgens de Virgin-lui kwamen er meer mensen op af dan er voor iedere willekeurige wereldwijde megaband (al waren het dit keer geen pubermeisjes maar nerds, geeks, regelrechte freaks en af en toe zelfs een hip iemand). Ondanks alles kon niet iedereen voorzien worden van het krabbeltje; ’s avonds bij de achteruitgang stond een groepje van vijftien hem wanhopig op te wachten. Er was zelfs een Nederlandse jongen met zijn vader bij, die overigens gelukkig niet speciaal hiervoor naar Londen was gekomen.

Maar het spreken met de beste spelontwerper ter wereld was nog veel toffer dan het ontdekken dat deze man inmiddels bijna een rockster is. Ik mocht twintig minuten bij de opnames van het Gammo-interview (voor V8 dus) zitten, twintig minuten filmen hoe Jurjen de man interviewde (voor GameKings, vanaf april weer op The Box) en ook nog eens twintig minuten zelf vragen stellen.

Vooral interessant was de conclusie dat Miyamoto het grote plaatje toch echt niet ziet; het hoe en waarom van de meerwaarde van zijn games, waardoor ze significant beter zijn dan de rest. Miyamoto doet zijn ding zoals het goed voelt voor hem en het is aan de videogamefilosofen om te ontrafelen waarom het allemaal precies zo goed voelt.

Daarin, en in de andere dingen die ik heb gehoord, zit een onvergetelijk artikel!

Op videogamebeurzen als de E3 en op de ECTS had ik Miyamoto al wel eens kort kunnen spreken, of in een groepsgesprek (wat allemaal nog eens bemoeilijkt werd door de noodzaak voor een tolk). Maar nog nooit zat ik zo lang bij de man op de lip en nooit eerder kon ik een echt interview afnemen, waarbij je bijvoorbeeld doorvraagt over bepaalde onderwerpen, inhaakt op dingen die eerder zijn gezegd, jezelf verantwoordt of verduidelijkt en grapjes maakt.

De grote droom om mijn held te spreken te krijgen was lang geleden uitgekomen. Zo dacht ik tot vandaag.