Logsoap

Lukas en Nieske hebben sinds kort een log. Als je op deze drie woorden klikt, surf je er naartoe. Het eerste dat ik las op deze log, was een schreeuw om rechtvaardiging. Van Lukas. Tegenover talloze leuke stukjes van Nieske had hij welgeteld één post geplaatst. Lukas zei zoiets als: “Wat Nieske doet, dat kan ik niet. Zo regelmatig, zonder dat je weet wat mensen ervan vinden. Ik kan heel soms grappige stukjes maken. En ik heb een publiek nodig.”

Naar mijn idee wilde Lukas gewoon horen dat er heus wel mensen zijn die zitten te wachten op de log van Lukas en Nieske. Zoals ikzelf. Dus besloot ik Lukas een hart onder de riem te steken in een reactie. En ik geef het toe, misschien was mijn woordkeus niet zo wijs. Ik zei zoiets als: “Lukas, schrijf gewoon af en toe iets leuks. Nieske vult de rest op en zo is het iedere keer een belevenis als jij iets post.”

En toen was Nieske boos op mij. Ze dacht dat ik haar stukjes niet leuk vond en dat ik alleen voor de stukjes van Lukas naar hun log zou gaan. Terwijl ik haar stukjes best leuk vind, maar meende dat zij geen aanmoediging meer nodig had. Het klinkt vast heel gemaakt politiek correct, maar ik voel het zo: een log met twee auteurs, die op zo verschillende wijze loggen, wordt vast bijzonder leuk.

Hopelijk heb ik het nu niet erger gemaakt.