Lowlands 2003, deel twee

Mijn ‘zelf’ ontwikkelt zich nog altijd. Dat ontdek ik nu ik al drie dagen in mijn eentje over A Campingflight to Lowlands Paradise 2003 banjer zonder me een minuut te vervelen. Officieel ben ik hier met Coen en zijn vrienden, maar ik heb pas twee concerten met ze bezocht; in mijn uppie bevalt het me eigenlijk gewoon beter. Dat had ik mezelf een jaar geleden nog niet horen zeggen. I like it, onafhankelijk zijn.

Mijn wereld dijt nog immer uit. Om iedere hoek en om de haverklap ontmoet ik weer een kennis. Het gevoel dat daarbij hoort: wat zijn er veel bekenden aanwezig op dit festival. Wat heb ik er sowieso een hoop, bekenden. Het einde is nog niet in zicht, ik leef!

En ja, bands heb ik ook bekeken, met als hoogtepunt toch wel Caesar, de Amsterdamse band die overigens ook een rol speelt in mijn debuutroman ‘Toiletten’. Daarnaast heb ik tweederde van de film ’24 Hour Party People’ aanschouwd en ben ik twee keer ’s ochtends naar het cultureel verantwoorde ‘Tivoli Writers Block’ geweest, met poezie, literatuur en allesoverkoepelende Gesammtkunst-achtige taferelen. Ja, ik vermaak me wel. Nog een halve dag en ik ga moe en voldaan weer naar huis.