Margootje

Omdat Willemijn op reis is, heb ik al een tijdje een nieuwe huisgenote. Ze heet Margot en ik kan het niet laten om ieder keer dat ik haar naam ergens lees, te denken aan dat memorabele liedje van Wim Sonneveld, over het kleine meisje Margootje, uit Madurodam.

Vandaag dacht ik eindelijk: laat ik eens iets zeggen tegen Margot. Frivool opperde ik, in de keuken: “Zo, hoe lang woon je hier nou al? Een week? Twee weken?” Waarmee ik bewees dat mijn gevoel voor tijd niet is wat het ooit was.

Margot woont hier inmiddels een maand.

Ik was zo van slag af dat ik vergat hoeveel slimmer het is om eerst de macaroni op te zetten en daarna pas de saus te gaan maken, omdat je anders twee keer zo lang bezig bent.