Even relevant als een etui
Recensie van de Mean Girls-game voor iOS
Dit artikel stond op 19 februari in nrc.next. Download de PDF.
Lach niet als ik je vertel dat Mean Girls een van mijn favoriete films is. Inderdaad, die tienerkomedie uit 2004 met Lindsay Lohan in de hoofdrol. Of eigenlijk – ja, ik ga je deze film als hoge cultuur verkopen – die messcherpe sociale satire. Lohan speelt Cady Heron die, opgegroeid in Afrika, voor het eerst naar een Amerikaanse highschool gaat, en verwikkeld raakt in de strijd tussen de alto’s en de mooie meisjes, hier de ‘Plastics’.
Op z’n best is Mean Girls als hij het groepjesgedrag van de scholieren ontleedt, niet zelden afgezet tegen de wilde dieren van de Afrikaanse savanne. Daar zie je de invloed terug van Queen Bees & Wannebes, een zelfhulpboek over omgaan met agressief meidengedrag, waarop Saturday Night Live-komiek Tina Fey haar filmscenario baseerde. Fey heeft trouwens ook een charmante bijrol als Cady’s droogkomische wiskundedocent.
Allemaal reden voor mij om min of meer opgewonden te raken toen onlangs een nieuwe Mean Girls-game werd aangekondigd. Min of meer, want zoals de film zelden beter is dan het boek, zo is de game zelden beter dan de film. Zeker als deze buiten het traditionele gamepubliek valt; actiefilms willen nog wel eens stevige actiegames opleveren, maar een meisjesfilm als deze? Doffe ellende doorgaans. Jaren geleden besprak ik een Grey’s Anatomy-game in deze krant, een lelijke animatieversie van de tv-serie, onderbroken door stompzinnige minigames. Het was moeilijk te begrijpen waarom het überhaupt bestond.
Maar tijden veranderen. Er wordt veel geld verdiend met casual games, toegankelijke spellen voor een atypisch publiek, en dat leidt af en toe ook tot verrassingen. Zo was het populaire Kim Kardashian: Hollywood misschien niet erg fantasievol, maar wel prima gemaakt; wat je moest doen sloeg ergens op, het speelde lekker, en het zag er goed uit. Een terechte hit. Lindsay Lohans eigen The Price of Fame was minder substantieel, maar wel echt grappig.
Helaas, de Mean Girls-game is gewoon weer een ouderwetse aanfluiting. Je ziet het eigenlijk al aan de beroerde animatie en slecht getekende personages uit de intro, waarin Cady wellicht vanwege beeldrecht voor geen steek lijkt op Lindsay.
Al spelende wordt het niet beter. De verrassende film is een clichégame geworden, die ook nog eens nergens op slaat. Het beste wat je erover kunt zeggen is dat de setting tenminste overeenkomt met de film, in tegenstelling tot de Mean Girls-puzzelgame uit 2009, waarin je in een abstracte roze omgeving gekleurde blokjes moest verschuiven.
Dit keer is Mean Girls ’towerdefense’ geworden, een spelletje waarvan er op touchscreenapparaten al honderden zijn. De Plastics komen de school in lopen, en jij moet andere scholieren tactisch opstellen om de dames te verslaan vóór ze de tiara aan de andere kant van het scherm te pakken krijgen.
Het is te onzinnig voor woorden. Moet je de onpopulaire studenten nu werkelijk de populaire laten doden? De makers zullen het wel uitleggen als ‘symbolisch onschadelijk maken’, maar de link met high school shootings is snel gelegd.
Dit alles was draaglijker geweest als Mean Girls een góéde towerdefense zou zijn, maar ook daarvan is geen sprake. Bij de geslaagde varianten in dit genre heb je een gevoel van uitdaging en een wezenlijke, betekenisvolle keuze in het afweergeschut dat je inzet. Maar hier? Niets daarvan.
De ware aard van het beestje komt bovendrijven bij de quizvragen die op gezette tijden langskomen. Het zijn allemaal filmtrivia, details die jonge fans uit het hoofd zullen kennen, maar niets te maken hebben met waarom Mean Girls een goede film is, en wat er goed had kunnen zijn aan deze game.
Ik weet zeker dat er in de kliekjesdynamiek op scholen, en in de metafoor van de Afrikaanse savanne, een fascinerend spel verscholen zit. Maar in zijn huidige vorm is deze game helaas even relevant als een Mean Girls-etui.
1/5 ballen
Mean Girls van So Much Drama Studios is nu verkrijgbaar voor iOS. Prijs: € 3,99.