Redenen waarom ik me vorige week miserabel voelde

1. Zoals Gerard Cox zong was het weer voorbij die mooie zomer. Dat betekende grauwe lucht, kou en regen. Als ik ’s avonds in mijn bedje lag hoorde ik nare herfstgeluiden waar ik een beetje verdrietig van werd.
2. Annemieke was weg. Ik deed mijn best om me niet te afhankelijk van haar te voelen en zei tegen mezelf: het is niet dat ik haar mis nu ze er niet is, het is dat ik het tien keer leuker vind als ze er wél is!
3. Ik merkte hoe slecht ik ben in taken als de was doen, koken, boodschappen doen en afwassen. Nu ik het huishouden niet meer kon delen namen de simpelste taken hele dagen in beslag. Ik voelde me afhankelijk!
4. Ik had me voorgenomen te gaan hardlopen, en ik deed het ook, vorige week maandag, in het Julianapark. Na circa tien minuten liet een spier tussen mijn linkerbil en -bovenbeen van zich horen, een oude bekende. De hele week had ik er last van. Een expert zei: “Laat het onderzoeken of stop met hardlopen.” Dat kon ik dus óók al niet.
5. Vlak na Annemiekes vertrek leverde ik ‘Sneeuwdorp’ in, m’n tweede boek, om precies te zijn de zogenaamde ‘final draft’. Het werkstuk dat maanden achtereen een groot deel van mijn hersencapaciteit had opgeëist was er vandoor… en er was niets om het te vervangen.

(Het was dus herfst, ik miste mijn lief, ik voelde me nutteloos, ik had spierpijn en ik wist ook nog eens niets te doen. Maar nu gaat het wel weer!)