Sadistisch lichaam

Sinds kort is er een nieuwe wekker in mijn leven. Annemieke programmeert deze digitale reiswekker, maar vannacht was zij er niet. Om half tien ging de wekker af. Ik drukte op de grote snooze-knop. De snooze-knop werkt alleen als snooze-knop als het schakelaartje aan de zijkant van de wekker op de snooze-stand staat. Annemieke weet dat. Ik weet dat niet.

Om 12.00 uur had ik een afspraak met Richard Osinga, Douwe Osinga en Danny Friedmann om een mooi plan te smeden. In Amsterdam. Ik werd wakker om kwart voor twaalf. In Utrecht.

Ik beschouw dit als een sadistische actie van mijn lichaam. “Je hebt tenminste nog tijd om te laten weten dat je een lamzak bent”, gniffelde het in mijn oor.

*

Het was half twee geweest toen ik aanschoof. De vergadering begon meteen. Over het verslapen moest ik maar loggen.