Sneeuwdorp in de media, deel één

Een tijdje terug mompelde ik angstig dat er zo weinig aandacht was geweest voor ‘Sneeuwdorp’. Ik moet bekennen: ik was werkelijk bang dat mijn tweede boek zou komen en gaan zonder dat de wereld het zou merken. In zekere zin is dat natuurlijk sowieso het geval, maar er is ook goed nieuws: dat er de afgelopen tijd best wat dingen verschenen zijn. Een greep uit het assortiment.

• Deze week staat er tot mijn grote verbazing een recensie in ‘Veronica Magazine’. Niet lullig bedoeld, maar ik wist niet dat daarin boeken worden besproken. Lieke Kézér, die de scepter zwaait over de boekenrubriek, stelt dat ik “de literaire hoop voor de toekomst” ben en zegt: “Goed geschreven en bij vlagen ontroerend; \’t Hooft maakt weer indruk”, maar geeft desondanks slechts drie sterren. Betekent dit dat ik wéér een nieuw boek moet gaan schrijven? Ik blijf bezig…
• Het meest positief was het ‘Dagblad van het Noorden’, met een recensie van een halve krantenpagina maar liefst, waarin Joep van Ruiten het heeft over “een opmerkelijk vervolg van een veelbelovend talent”. Maar ook Joep hamert er op dat de mensheid in het algemeen pas na boek drie zeker zal weten “of Niels \’t Hooft een schrijver is om serieus rekening mee te houden”.
• In ‘Het Parool’ schreef Arie Storm een recensie waarin mijn boek besproken werd met ‘Lab’ van Miquel Bulnes — niet zo kritisch als Storm vaak schijnt te zijn en met argumenten die hout snijden. Het stuk heet, je raadt het nooit, “Hoop voor de toekomst”. Sindsdien heb ik Miquel trouwens ontmoet, en hij is erg aardig. Ik weet nu zelfs waarom je zijn naam met de ‘q’ schrijft en niet met de ‘g’.
• ‘Trouw’ zei: “Niet zonder humor, maar ook niet bijster meeslepend, beschrijft [Niels] hier hoe een 16-jarige jongen zijn liefde voor Mia probeert te vergeten.” Het gehele stuk was niet veel langer, en repte gelukkig niet over nieuw werk.
• Iets anders. Ik heb de nieuwe ‘Power Unlimited’ vandaag in handen gekregen — de eerste waar ik uitgebreid in sta, niet alleen in het blad, maar ook in het gratis E3-krantje. En één van de stukjes waarin ik mijn gezicht laat zien, is een interview over Sneeuwdorp — afgenomen door Ed Wiggemans himself. (Waarin ik beloof dat ik zeker weten een derde boek ga schrijven, of Querido het wil uitgeven of niet. De stress die ik mezelf op de hals haal.)
• Het is alweer een poosje geleden, maar Olivier de Neve van ‘CubeZone’ interviewde mij en zette het resultaat online. Inclusief een portie hints over toekomstige schrijfprojecten waar ik wel of niet mee bezig ben. Zucht.
• Mijn vriend en collega Vincent Leeuw, alias Cyhwuhx, schreef op zijn weblog een leuke recensie over Sneeuwdorp, waarvan het betoog zo’n beetje neerkomt op: “Als ‘Toiletten’ een stoptreinboek was, dan is dit een sneltreinboek. Maar een intercityboek? Nee, dat is het nog niet.” Ik heb er maar één woord voor: “Nandayo?!” Alsof de druk inmiddels niet hoog genoeg was.
• O, en er stond een kutstukje in ‘HP De Tijd’, net als vorige keer, onder andere over “bordkartonnen meisjes” (wel een mooie kreet). Maar goed, ik mag niet klagen, want ik doe het tegenwoordig zelf ook.