Uitgetapt in Tapped Out

Deze column stond op 19 maart in nrc.next. Download de PDF.

Het afgelopen halfjaar was ik dagelijks een paar minuten in mijn eigen versie van Springfield, in het smartphonespel The Simpsons: Tapped Out. Soms legde ik wegen aan en zette ik gebouwen neer. Meestal gaf ik de rondwandelende personages opdrachten. De volgende dag hadden ze die dan voltooid en kreeg ik geld en ervaringspunten, wat weer nieuwe personages en gebouwen ontgrendelde.

Dit soort games, Zynga was er heel even groot mee, wordt vaak getypeerd als ‘social’ of, cynischer, ‘klikvoer’. Wat ik kenmerkender vond is dat Tapped Out 24 uur per dag doorgaat, en je toch maar kort hoeft te spelen. Dat ik het zolang volhield kwam niet doordat ik moeilijk kon stoppen, maar doordat het zo makkelijk was om ermee door te gaan.

Eigenlijk was ik al een paar maanden door alle inhoud heen. Het spel werd enorm traag, slechts heel af en toe kwam er iets nieuws. Alleen als de makers een nieuwe update hadden uitgebracht, ging het tijdelijk wat sneller. In goede Simpsons-traditie, niet vies van metakritiek, begonnen de personages me uit te lachen: “Ongelooflijk dat je deze game nog steeds aan het spelen bent!”

Ik moet zeggen dat ik niet helemaal volgens de regels speelde, en daardoor mogelijk een minder dan optimale ervaring had. Zo weigerde ik (echt) geld uit te geven aan in-app purchases, en nodigde ik mijn vrienden niet uit, omdat ik ze niet wilde lastigvallen met zo’n suf spel. Maar daar maak ik me nu geen zorgen meer om. Vandaag wis ik de app. Ik ben uitgetapt in Tapped Out.