De chaos ontwijken

Recensie van Valiant Hearts: The Great War

Deze recensie stond op 2 juli in nrc.next. Download de PDF.

De Eerste Wereldoorlog dient zelden als decor voor games. En al helemaal niet als decor voor games waarin je als speler nauwelijks geweld hoeft te gebruiken. In Valiant Hearts – een eeuw na het begin van de Grote Oorlog uitgebracht – wordt weliswaar volop geschoten, maar niet door jou. Je mag af en toe de trekker overhalen om een kanon af te vuren, je gooit eens een granaat, maar verder ren je vooral tussen de chaos door. Hoewel het niet helemaal uit de verf komt, is het goed dat dit onderwerp zo in een game wordt behandeld.

Valiant Hearts

Afwisselend speel je een handvol rollen: een Duitser die aan het front moet vechten; zijn Franse schoonvader die hem als krijgsgevangene probeert op te sporen; een wraaklustige Amerikaanse soldaat; een Belgische studente die goed overweg kan met verband en zaag.

Het spel ziet eruit als een graphic novel, en vaak klinkt er stemmige pianomuziek. Bij vlagen heeft dat een overweldigend effect, bijvoorbeeld als je uitkijkt over een uitgestrekt slagveld. Ingezoomd werkt het minder goed; dan blijkt het detailniveau soms laag en valt de expressie van de personages tegen.

Maar het grootste probleem van Valiant Hearts is wat je een groot deel van de tijd, in plaats van schieten, moet doen. Stel je dringt diep door in vijandig gebied; de kans is hier dan groot dat je er een hendel moet vinden om een schakelaar om te zetten. En wat als je een kapotte brug tegenkomt? Gebruik dan wat dynamiet, om hem op een ándere manier kapot te krijgen en hem over te kunnen steken. Helemaal erg wordt het in Ieper, waar voor het eerst gifgas werd ingezet. Daar tref je in een ondergrondse tunnel een enorme pompende chloorgasmachine, die je met een lullig puzzeltje laat exploderen.

Valiant Hearts

Het is een probleem van inconsistente toon; Valiant Hearts neemt een zwaar onderwerp dan weer serieus, en lijkt er dan weer op oliedomme wijze de draak mee te steken. Terwijl het af en toe uitstekend werkt. Bijvoorbeeld als je door vijandige loopgraven sluipt, soldaten ontwijkt, en je hond opdrachten geeft. Dan voelt de game integer.

Gek genoeg werkt het óók wanneer je in een fraai, oud autootje op Brahms’ Hongaarse dans nr. 5 over de weg slingert, op de hielen gezeten door een zeppelin. Dan is het over the top, maar ben je wel nog steeds op de vlucht voor een ellendige oorlog, zonder superkrachten om er ook maar iets aan te veranderen.

Valiant Hearts: The Great War
Van: Ubisoft Montpellier
Voor: Windows, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One
3/5 ballen