Verwarren met de werkelijkheid

Ik voel me net Strongbad (van Homestarrunner), want ik heb een mailtje gekregen en dat ga ik hier eens even kundig behandelen. Het mailtje is afkomstig van Walter van den Berg. Moet je horen.

“Ik heb net bij een vriend GTA III gespeeld, en toen ik buiten kwam, had ik de neiging iemand uit z’n auto te trekken en daar mee weg te rijden. Dat is mijn makke: als ik in een spel zit, ga ik het verwarren met de echte wereld. Ik heb lang Ultima Online gespeeld, en man, dan ga je rare dingen denken als je in een bos loopt. Heb jij daar nooit last van gehad, als 24-uursgamer?”

Ik had natuurlijk vallende blokjes voor mijn ogen na lange Tetris-sessies, maar dat is iets anders. Wel ontdekte ik na het spelen van Super Mario 64 ineens hoe tof het is dat de échte wereld ook helemaal in drie dimensies is gemaakt. Ik kreeg na Mario’s eerste 3d-spel niet alleen in 2d-spellen de neiging om de camera te veranderen (dat kon in Mario 64 met de gele C-knoppen), maar ook bijvoorbeeld in een winkelstraat of op een plein. Ik heb ze dus wel gehad, die rare gedachtes, maar bij mij bleven ze heel onschuldig. Waarschuw je de mensen in je directe omgeving, Walter?